Czytania performatywne nowych numerów czasopism kulturalnych są połączeniem lektury wybranych tekstów ze środkami teatralnymi. Reżyser/ka czytania, któremu/ej oddajemy do rąk nowy numer, dokonuje wyboru szkiców, esejów i/lub utworów artystycznych, i z ich całości lub fragmentów tworzy nowy tekst, który staje się nadpisaną nad numerem interpretacją jego zawartości. Następnie przystępuje on/a do pracy z aktorami, którzy nie odczytują na głos, jak zwykle się to dzieje podczas prób czytanych, przypisanych im ustępów, ale wykorzystując swój warsztat, intonacją, modulowaniem głosu, ruchem scenicznym wzbogacają o dodatkowe znaczenia przedstawiane dzieło. W ten sposób dochodzi do wielowarstwego spotkania – numer czasopisma, który wydaje się zamkniętą całością zostaje otwarty na nowe znaczenia dzięki wrażliwości estetycznej reżysera/ki i aktorów. Zaproponowana przez nich interpretacja staje się impulsem do sięgnięcia po dany numer, przeczytania tekstów, po raz pierwszy lub na nowo, i ustanowienia innych, być może nieoczywistych odczytań.
Czytaniom performatywnym towarzyszą rozmowy z reżyserem/ką na temat kulis pracy, pomysłu na odczytanie numeru i metody pracy. Tak pomyślana wypowiedź artystyczna jest swoistym komentarzem lub rozwienięciem podejmowanych na łamach czasopism zagadnień.
—
Planowane czytania:
– M jak Modernizm. Linia krytyki i linia obrony (kwartalnik „Autoportret”)
Dotychczas odbyły się:
– Prawda 3.0 – Nowa Lepsza Propaganda (kwartalniki „Res Publica Nowa” i „Bliza”)
– Matka Boska jako lalka Barbie – czy ktoś miałby mi to za złe? (kwartalnik literacki „FA-art”)
– Performatywne czytanie „FA-art-u” zrealizowane przez Teatr Wolandejski
kawaiczasopisma.wordpress.com 